Informator turystyczny

Opis obiektu

Jest czynna codziennie od 20 kwietnia 2024 (sobota) do 11 listopada 2024 (1 listopada nieczynne) w godz. 9.00 do 18.30 (kwiecień-sierpień); do 17:30 (wrzesień). do 16:30 (października), do 15:00 (listopad).

UWAGA: Podana godzina zamknięcia jest ostatnią godziną wejścia. Wejścia co 30 minut - a w przypadku pandemii zgodnie z aktualnymi regulacjami.

• bilety normalne - 30 zł
• bilety ulgowe - 15 zł;

Obowiązuje kolejność przybycia i zakupu biletu w kasie (brak możliwości rezerwacji telefonicznej). 

W słoneczne dni weekendowe czas oczekiwania na zwiedzanie może wyniseść nawet godzinę lub dłużej. Wynika to z dużego zainteresowania obiektem oraz ograniczeń sanitarnych liczby zwiedzających - należy brać to pod uwagę przy uiszczaniu opłaty parkingowej w parkomatach.

---
Jaskinia Łokietka, leżąca ok. 125 m nad dnem Doliny Sąspowskiej, jest największą spośród wszystkich znanych na terenie Parku jaskiń. Jej długość wynosi 320 m, a deniwelacja -7 m. Składa się z kilku korytarzy i dwóch dużych sal: Rycerskiej i Sypialni oraz dwóch mniejszych, z których jedna znajduje się zaraz na początku Korytarza Głównego (na lewo po zejściu betonowymi schodami), a druga, zwana Kuchnią leży pomiędzy salą Rycerską a Sypialnią. Położenie na znacznej wysokości nad dnem Doliny Prądnika jest dowodem, że jaskinia była wyżłobiona przez wody podziemne znacznie wcześniej niż jaskinie położone niżej, a więc wówczas, gdy dno doliny (Prądnika i Sąspowskiej) znajdowało się na poziomie dzisiejszego wejścia do jaskini. Przed wejściem znajduje się kasa biletowa, tam również czekają na zwiedzających przewodnicy. Jaskinia jest czynna w okresie V-X w godz. 9-18 (jesienią krócej); zwiedzanie wyłącznie z przewodnikiem. W 1987 r. jaskinia została oświetlona elektrycznie, wcześniej zwiedzano ją ze świecami.

  
Jaskinia jest wyżłobiona przez wodę w wapieniach górnej jury. Odcinek wstępny jaskini jest pozbawiony stropu, gdyż zawalił się on przypuszczalnie jeszcze przed epoką lodowcową. Dalsza część korytarza obniża się (uwaga na schody), skręca w kierunku pd.-zach. i znacznie się rozszerza, wchodząc następnie w Korytarz Główny. W jego stropie znajdują się tzw. kotły wirowe, powstałe wówczas gdy cały przekrój jaskini był wypełniony wodą. Na ścianach korytarza można zauważyć polewy i inne utwory naciekowe, często kontrastujące swą jasną barwą z zakopconym wnętrzem. Z Korytarza Głównego wchodzimy do Sali Rycerskiej, z której w lewo odchodzi boczny korytarz zakończony ślepo, zaś w prawo schody w górę prowadzą na wyższy poziom jaskini, skąd ciasnym przejściem przechodzi się do małej komory zwanej Kuchnią. Jest to najstarsza część jaskini, leżąca blisko powierzchni. Tu w kilku miejscach przedostają się do wnętrza korzenie drzew. W Kuchni po lewej stronie, przed schodami do następnej sali widoczna jest nieduża wnęka, jest to tzw. Kominek Łokietka. Na ścianach przesmyku i Kuchni widoczne są półki skalne i spłaszczenia, będące śladami modelowania jaskini przez potok przepływający swobodnie po jej ówczesnym dnie.
  Z Kuchni schody prowadzą do Sypialni, a więc na niższy poziom jaskini odpowiadający Sali Rycerskiej. Dno Sypialni w dużej części wyścielone jest rumoszem i blokami wapienia, które oderwały się od ścian i stropu. W kierunku zach. wiedzie nieduży boczny korytarz urozmaicony licznymi wymyciami, które spotykamy także w ścianach sali w pobliżu schodów. Dla usprawnienia ruchu turystycznego Sypialnię połączono w 1974 r. z Salą Rycerską korytarzem o długości ok. 8 m.
  
Szata naciekowa Jaskini Łokietka jest uboga. Występują tu na ogół nieduże stalaktyty rurkowe (tzw. makarony), zwłaszcza na stropach obu sal (głównie jednak Sypialni) i w innych trudniej dostępnych miejscach. Ściany są okryte polewami, a ich odcinki przewieszone zdobią żebra naciekowe lub małe, cieniutkie, faliste draperie.
 
W ostatniej sali na uwagę zasługuje duży słup naciekowy („Orzeł”) pięknie wykształcony na pn. ścianie. Na lewo od Orła w niedużej wnęce nad stropem zachowały się stalagmity.
 
Temperatura wewnątrz jaskini utrzymuje się na jednym poziomie przez cały rok i wynosi ok. 7-8oC. W okresie zimowym tuż przed wejściem tworzą się nieraz „stalagmity” lodowe, tzw. chłopki, nierzadko o bardzo pięknych formach.
  
Utwory naciekowe Jaskini Łokietka w dużej mierze zostały zniszczone w XIX w., gdy była ona nie zabezpieczona i dostępna bez ograniczeń. Już Ambroży Grabowski w 1836 r. podawał pierwsze informacje o dewastowaniu jaskini pisząc: każdy pamiątkę bytności swej ztąd zabrać lubi, przeto nacieki te, zbyt tylko powolnem tworzą się działaniem, które natura w tajnikach swych środkami sobie wiadomemi kszałtuje, odtrącone od sklepienia coraz rzadszemi się stają. Wnętrze jaskini jest bardzo zakopcone, gdyż zwiedzano ją niegdyś z pochodniami i łuczywami.
 
Namulisko jaskini było rozkopane fragmentarycznie przez J. Zawiszę (1871 r.) i S. J. Czarnowskiego (1886 i 1899 r.), którzy znaleźli tu (głównie w Sypialni) liczne kości niedźwiedzia jaskiniowego. Pozostała część osadów jaskiniowych jest nienaruszona. Przypuszcza się, że nie była ona wygodną siedzibą dla człowieka w ubiegłych epokach. Niemniej odkryto tu ślady jego bytności, m.in. tzw. ostrza jerzmanowickie.
 
Jaskinia była często odwiedzana od dawna, a regularnie zapewne od XVIII w. Już w 1691 r. wspomina o niej Sebastian Piskorski. W swych relacjach piszą o niej Klementyna Tańska-Hoffmanowa, Jadwiga Łuszczewska (Deotyma) czy wspomniany Ambroży Grabowski. Dwukrotnie jaskinię odwiedzał Stanisław Staszic (w l. 1798 i 1805), który w swoim Dzienniku podróży wspomina o ukrywaniu się w niej króla Bolesława Śmiałego po zabójstwie biskupa Stanisława Szczepanowskiego. Staszic nazwał wówczas jaskinię - Królewską. Podawana jest również informacja, że oglądał ją także Stanisław August Poniatowski w 1787 r., lecz pobyt króla raczej wiąże się z Jaskinią Ciemną.
 
W czasie pierwszej wojny światowej jaskinia służyła za czasowe schronienie dla miejscowej ludności, głównie z pobliskich Czajowic.
  
Nieodłącznym uzupełnieniem opisu jaskini jest legenda o ukrywaniu się w niej Władysława Łokietka przed królem czeskim Wacławem II na przełomie XIII i XIV w. Przyszły król Polski miał w niej ponoć przebywać ok. 6 tygodni. Łokietek odpoczywał na kamiennym łożu w ostatniej sali (Sypialni), a w niedużej wnęce Kuchni czyli w „kominku” przygotowywał sobie posiłki przynoszone mu przez włościan otwartym ku górze korytarzem wstępnym, podczas gdy wejście do jaskini było zasnute pajęczyną, która pokryta kroplami rannej rosy zmyliła ślad pogoni. Krata zamykająca wejście, wykonana przed ok. 30 laty powtarza motyw pajęczyny.
  
Jaskinia Łokietka jest wciąż główną atrakcją turystyczną Ojcowskiego Parku Narodowego. Rocznie odwiedza ją ok. 120 tys. osób, z czego ok. 80% stanowi młodzież szkół podstawowych. 

---

Źródło: Józef Partyka, przewodnik OJCOWSKI PARK NARODOWY - Warszawa 1979

---

Informacje dodatkowe:
- Jaskinia Łokietka udostępniona jest dla turystów jednak można ją zwiedzać wyłącznie w grupach z dyżurującym Przewodnikiem Ojcowskiego Parku Narodowego będącym cały czas przy kasie biletowej w trakcie jej otwarcia.
- Jaskinia jest oświetlona elektrycznie. 
- Jaskinia łatwa do zwiedzania.
---
CHCESZ ZWIEDZIĆ JASKINIĘ ?
- Sprawdź ciekawe oferty wycieczek ze zwiedzaniem Groty Łokietka » Wycieczki po Ojcowie

Lokalizacja